Er is dus veel detailinformatie over de fysieke leefomgeving. ‘Mooi’, zult u zeggen, ‘dat kunnen wij goed gebruiken in onze planologische en duurzaamheidsopgaven.’ Dat klopt! Maar daar ligt meteen de uitdaging. De data die er is, is volkomen begrijpelijk voor de beheerder of beleidsmaker van het domein. Maar niet klip en klaar voor de beleidsadviseur Omgevingswet of de beheerder bij de buurgemeente. Hoe dat komt? Tot op heden kon de beheerder data naar eigen inzicht bijhouden. Geen verplichtingen in de te registreren gegevens, geen afbakeningsregels, geen actualiteits- of nauwkeurigheidseisen.

Geen inzicht, moeizame uitwisseling, dataverlies

Zo kan het gebeuren dat de aannemer die een rotonde heeft aangelegd de informatie over deze constructie niet via een standaard kan delen met de beheerder die deze data in z’n beheersysteem op wil nemen. Of dat de data die van bomen is geregistreerd, niet geschikt is om de CO2-afvang of de vermindering van de wateroverlast te berekenen. Kortom, de huidige situatie betekent onvoldoende inzicht, maatwerk in registraties, moeizame data-uitwisseling, dubbel werk en dataverlies. Hierdoor wordt de waarde van data niet gezien, en nog erger, niet gebruikt.

Koppeling met BGT

Voor onderhoudsbestekken zien wij vaak dat het areaal niet volledig en actueel beschikbaar is. De dataset kent vele niet gevulde gegevens, overbodige data of verouderde data. Data is hierdoor lastig te vertalen naar bestekposten. Daarom zijn de afgelopen jaren veel projecten gestart om de Basisregistratie Grootschalige Topografie te koppelen met de beheersystemen/ objecten. Door gebruik van een gestandaardiseerde basisregistratie, met actualiteits- en nauwkeurigheidsvereisten, kunnen de assets van de beheerder worden gevoed. Waarna deze met gestandaardiseerde beheerinformatie aangevuld wordt.